अजूनही …

तुला जाऊन आज ५ वर्ष झाली आणि लग्नाला ४५
पण मनात घर करून तूच आहेस
अजूनही …

तू या जगात नाहीयेस असं वाटतच नाही
सदैव माझ्या सोबतच असतेस
अजूनही…

तू बाहेरून आल्यावर पाय धुवायचीस
ते तुझ्या ओल्या पायाचे ठसे बघतो दिसतात का
अजूनही…

तुझी ती आवडती गुलाबी कलकत्ता साडी
धुवून इस्त्री करून कपाटात ठेवतो
अजूनही…

स्वयंपाकघरात काम करताना तुटलेली बांगडी ठेवायचीस खिडकीच्या कट्ट्यावर
लक्ष्य जातच त्या कट्ट्याकडे
अजूनही…

तुला मी दिलेली पहिली भेटवस्तू चांदीचे पैंजण
कपाटात जपून ठेवलेत
अजूनही…

रोज रात्री झोपेत कुशीवरून वळताना
बांगड्या खुळखुळण्याचा आवाज येतो
अजूनही…

जरी नसलीस बरोबर तरी
दिवसभरात घडलेलं सगळं तुला सांगतो
अजूनही…

Read Full Post »

डेंटीस्ट नको नको …

मी जगात सर्वात कोणाला घाबरत असेन तर डेंटीस्टला. देवानी यांना जन्मालाच का घातले इथपासून प्रश्न पडायला सुरवात होते आणि लगेच मनात पण येते कि देवाने जन्माला घातले आहे म्हणून आपल्या तोंडात दात शाबूत तरी आहेत. तरी तमाम डेंटीस्टना अजून १०० वर्षे आयुष्य लाभू दे. कोणतीही टूथ पेस्ट वापरा, दात कितीही घासा, फ्लॉस करा तरी दातांचे व्हायचे तेच होणार असते. हेरीडिटीमुळे सर्व काही व्हायचे ते होत असते.

डेंटीस्ट म्हणालं कि सर्वप्रथम डोळ्यासमोर येतं ते म्हणजे डॉक्टरांच्या हातातले सुईSSS करणारे दात कोरणारे यंत्र. या यंत्राची एक वेगळी दहशत माझ्या मनात बसली आहे.

डॉक्टर या मशीनला वेगवेगळ्या सुया लावायला लागले कि वाटते हे मला एकदाचे मारूनच का टाकत नाहीत. सगळेच प्रश्न सुटतील.
नंतर आठवते ते म्हणजे पाण्याची नळी ज्यातून ते गरम / गार पाण्याची पिचकारी दातावर मारतात. आणि या पाण्याचा स्पर्श त्यावेळी डोक्यात ज्या कळा मारून जातं ना ते भोगणाराच समजू शकेल.
नंतर नंबर लागतो तो त्या सक्शन नळीचा. ती आपले काम इमाने इतबारे करते.
नंतर ती वर खाली होणारी, रुग्णाला आरामदायी दिसणारी मऊ मऊ खुर्ची. बटण दाबले की रुग्ण आणि जीव दोन्ही वर खाली….
डॉक्टरांचे २ हात, त्यांच्या मदतनिसाचे २ असे चतुर्भुज हस्तानी आ वासलेल्या व्यक्तीच्या तोंडात ते युद्ध चालू असते. कितीही लक्ष्य द्यायचे ठरवले तरी त्या मागे चालू असलेल्या मंद मंद इनस्टुमेंटल गाण्यांकडे लक्ष्य लागत नाही. आणि डॉक्टर आपले ते गाणे गुणगुणत काम करत असतात.

असो तर ज्यांना हे माहित नाही त्यांच्या साठी ही इतकी तोंड ओळख आणि ज्यांना माहित आहे त्यांना उजळणी पुरेशी आहे.
तर आपल्या दातांची जास्तीतजास्त काळजी घेणे आणि डेंटीस्टला कमीत कमी भेट देणे यासाठी खालील काळजी घेता येते.

१) प्रत्येक जेवणानंतर दात कानाकोपऱ्यातून, व्यवस्थित घासावेत. ऑफिसमध्ये पण जेवणानंतर लोक काय म्हणतील याचा विचार न करता दात घासावेत. दात आपले आहेत. मग कोण काय म्हणाले तर त्यांचे दात घशात घालायला हरकत नाही.

२) कोक, पेप्सी सारखी घातक पेय जी दातांचे आयुष्य कमी करतात त्यांच्या पासून दूर राहिलेले बरे. आता दूर म्हणजे हद्दपार करणे असे नाही.
३) आबर-चबर खाऊन झाल्यावर खळखळून चुळा भरणे.
४) जराशी जरी दाताला कीड लागल्याची जाणीव झाली तर बिलकुल दुर्लक्ष्य करता कामा नये. Stitch in time, saves nine…..
ताबडतोप डेंटीस्टची भेट घेवून सोक्ष मोक्ष लावावा. हातची वेळ घालवली तर दात गमावण्याची वेळ येवू शकते. चांदी, सिमेंट, crown करून दात वाचवता येवू शकतो.
५) ते डॉक्टर / ते हॉस्पिटल अतिशय स्वस्तात दाताची कामे करून देतात. देत असतील स्वस्तात पण सर्वोत्तम करत असतील याची खात्री नाही. म्हणून माहितीतले चांगले काम करणारे, पैसे न काढणारे आणि तरी पण स्वस्तातले डॉक्टर मिळू शकतात.
६) उगाचच पिनेनी, टूथपिकने दात कोरत बसू नये.
७) जर आपल्या घरात खराब दातांची प्रथा असेल तर लहानपणापासूनच दातांची काटेकोर काळजी घ्यावी.

आपले दात हा आपल्या व्यक्तिमत्वाचा अतिशय महत्वाचा भाग आहेत. पांढरे शुभ्र मोत्यासारखे दात कोणाला आवडणार नाहीत. म्हणून त्यांची योग्य काळजी पण आपल्याच हाती आहे.

Read Full Post »

पुण्यात खरोखर थंडी पडली असे म्हणायला हरकत नाही.

खरच कितीही थंडी वाजत जरी असली तरी जो पर्यंत सकाळ मध्ये लोक लक्ष्मी रस्त्यावर नेपाळी लोकांकडे खरेदीसाठी गर्दी करत आहेत असा फोटो येत नाही तोपर्यंत म्हणावी तशी थंडी पडलेलीच नसते. किंवा पडूच शकत नाही. आता मला काय कोणालाच माहित नसणार की या लोकांना नेपाळी का म्हणतात. कोणीही विचारलेला नसणारे. ते भारताच्या पूर्वोत्तर राज्यांमधले पण असू शकतात. असो.

ई-सकाळ चा दुवा

ही थंडी मुळात चालू होते तीच सकाळ मुळे. सकाळ मध्ये पहिल्या पानावर १ फोटो येतो. या बातमीचे आणि फोटोचे शीर्षक असते “पुण्यात गुलाबी थंडीचे आगमन” त्या फोटोत १ झाडांमधून जाणारा रस्ता असतो, त्या रस्त्यावरून १ सायकलस्वार चाललेला असतो. त्याच्या शेजारून १ आजोबा स्टाईलची व्यक्ती कानटोपी घालून चाललेली असते. आणि नुकताच सूर्योदय झाला असल्याने या फोटो मध्ये अशी सूर्याची किरणे त्या घनदाट झाडातून रस्त्यावर डोकावत असतात. रस्त्यात थोडेसे धुके पण असते. सो फोटोची एकून रंगसंगती, आणि त्यातली पात्रे योग्य परिणाम साधतात. आणि एकदाची पुणेरी गुलाबी थंडी पडते.

लोक भारानियामातून सुटका म्हणून खुश, लक्ष्मी रस्त्यावरचे विक्रेते त्यांच्या शॉपिंग फेस्टिवलची सुरवात म्हणून खुश. दुकानांमधून गरम कपड्यांचे सेल लागतात. टीव्ही वर च्यवनप्राषच्या जाहिराती येवू लागतात. साठ साल के बुढे या साठ साल के जवान अजून अजून बर्याच.

मागच्या वर्षीचे स्वेटर, काश्मिरी शाली, कानटोप्या, हातमोजे सगळं कपाटांमधून पटापट बाहेर येतात. लोक सकाळी टेकड्यांवर गर्दी करू लागतात. आणि अजून कित्तीतरी.

पुण्यापासून दूर आल्यापासून या सगळ्याच गोष्टींची कमतरता अशी विचार करूनच भरून काढावी लागते.

Read Full Post »

मुख्यमंत्र्यांच्या हस्ते पांडुरंगाची पूजा

काय संबंध मुख्यमंत्र्यांचा या पुजेशी? मुख्यमंत्री झाले म्हणून काय लयी भारी झाले कि काय? वारकरी ३० ३० तास रांगेत थांबतात दर्शनासाठी आणि हे आपले सहकुटुंब गळ्यात हार तुरे घालून पूजा करताना फोटोसेशन करणार. काल ई-सकाळवर पण या बद्दल १ वृत्त वाचले.बर्याच लोकांनी याबद्दल आवाज उठवला आहे. हा आवाज आषाढ संपताक्षणी आसमंतात विरून गेला नाही म्हणजे मिळवलं.

खरेतर यासंदर्भात याआधीच उपाय योजना करायला हवी होती. ई-सकाळच्या लोकांनी याला वाचा फोडून खूपच स्तुत्य काम केलेले आहे.

Read Full Post »

तुझा धर्म भारी की माझा?

आज जिम मध्ये स्टीम बाथ घ्यायला बसलो होतो. शेजारी एक अमेरिकन आर्मी मधला सांड जवान येवून बसला. एकमेकांना हाय हेलो केल्यावर दुसरं वाक्य म्हणाला की तू कोणत्या चर्च मध्ये जातोस? त्याने सांगितला की तो कुठे जातो, आठवड्यातून कितीवेळा ई. मी असं ऐकून आहे की या चर्चचे बरेच प्रकार असतात. मी त्याला म्हणलो की मी चर्च मध्ये नाही जात. मी देवळामध्ये जातो. तो म्हणाला म्हणजे काय? मी म्हणालो की मी हिंदू आहे म्हणून प्रार्थनेसाठी देवळात जातो. हे ऐकून त्याला काय झाला काय माहीत, तो जो सुटला ना….

मला ख्रिश्चन धर्माची महती सांगू लागला. झिझसचे असं आहे तसं आहे. चर्च मध्ये असं असतं याव आणि त्याव. मग म्हणालो याच्या आयला..मी पण चालू झालो.

त्याला हिंदू धर्माची महती सांगू लागलो. जवळ अर्धा तास ही विचारांची तीव्र देवाण घेवाण चालली होती. मला म्हणे आमचा धर्म सांगतो की प्राण्यांना मारा आणि आपली भूक भागवा. मी म्हाणालो आमचा धर्म अहिंसेवर विश्वास ठेवतो. त्याला म्हणालो आम्ही प्रत्येक प्राण्यात देव आहे असं समजून वागतो. म्हणालो मी आजतागायत मास भक्षण केले नाहीये. गाय ही आम्हाला देवासारखी असते. आम्ही तिला खात नाही. त्याचा सांगण्याचा पवित्रा असा होता की त्याचा धर्म लयी भारी आणि आम्ही कोण कुठले.  त्याला अगणिक ठिकाणी मी क्रॉस केल्या वर बराच नरमला होता. एकतर त्या स्टीमबाथ रूम मध्ये इतका वेळ बसून माझा उकडलेला बटाटा होण्याची वेळ आली होती. पण म्हणालो ही संधी दवडता कामा नये. त्याला म्हणणार होतो की तू भारी असशील, तुझा धर्म तुझ्या साठी भारी असेल पण त्यामुळे माझा धर्म कमी प्रतीचा होत नाही. ऐवजी मी म्हणालो की माझा धर्म मला समानतेची शिकवणूक देतो. दुसर्या धर्माचा असला तरी तो आमच्या साठी हीन दर्जाचा होत नाही.

आपलं श्रेष्ठत्व २ प्रकारे सिद्ध करता येतं. एक तर स्वतःला श्रेष्ठ सिद्ध करणे किव्वा दुसऱ्याला आपल्या पेक्षा कमी दर्जाचा सिद्ध करणे. या मुर्खासाठी दुसरा उपाय निवडला. त्याला मी शेवटच्या बॉल वर six मारून गार केले. त्याला म्हणालो आम्ही हिंदू धर्मात बळजबरीची  धर्मांतरं  करत नाही. हिंदुत्व ही जगण्याची एक पद्धत आहे. तुम नाही समझोगे….. तो गप्पच बसला.मग त्याला म्हणालो तुझे व्यूज ऐकून बरं वाटला. परत भेटलास तर उलटी मारीन.

Read Full Post »